Τουλάχιστον υπάρχει ελπίδα και μέλλον…!
Δείξε μου το φίλο σου για να σου πω ποιος είσαι λέει με παροιμία και αν μη τι άλλο ανταποκρίνεται σε μεγάλο βαθμό και σ’ όσα βιώνουμε σχεδόν στην καθημερινότητα μας. Εξαίρεση δεν θα μπορούσε να αποτελέσει το πρωτάθλημα της Super League 2 όπου από το καλοκαίρι μέχρι σήμερα αποτελεί τον απόλυτο καθρέφτη του Ελληνικού μας ποδοσφαίρου.
Ένας μαραθώνιος ουσιαστικά όπως εξελίσσεται, δίχως έσοδα για κανέναν απ’ όλα όσα υποσχέθηκαν, με σωρεία ομάδων, με δυο ομίλους, με παραλίγο σέντρα τα Χριστούγεννα, με χορηγήσεις ή μη πιστοποιητικών ανάλογα με τα εκάστοτε συμφέροντα, δίχως αξιοκρατία και διαφάνεια και κυρίως πλέον ένα απαξιωμένο και αδιάφορο πρωτάθλημα, μ’ έντονο παρασκήνιο εκτός των τεσσάρων γραμμών.
Μια από τις απαραίτητες προϋποθέσεις για να μπορέσει μια ομάδα να πάρει πιστοποιητικό συμμετοχής σ’ αυτό το πρωτάθλημα ήταν η δημιουργία τμήματος Κ-20. Μια διοργάνωση που την περσινή αγωνιστική σεζόν δεν ξεκίνησε ποτέ ούτε στην Super League 2, ούτε στην Football League. Αν και φέτος όλα έδειχναν ότι δεν θα υπήρχε πρόβλημα και θα κυλούσαν όλα ομαλά, εντούτοις φτάσαμε Μάρτιο για να μπορέσουν τα παιδιά να κάνουν αυτό που αγαπάνε. Να παίξουν ποδόσφαιρο.
Έχοντας χάσει μια ολόκληρη αγωνιστική χρονιά, λόγω της περσινής απραξίας, περίμεναν και οι ίδιοι με ιδιαίτερη ανυπομονησία να μπουν και πάλι σε αγωνιστικούς ρυθμούς. Τελικώς, φτάσαμε στον Μάρτιο για να καταφέρει να ξεκινήσει αυτό το περιβόητο πρωτάθλημα, με μια μορφή και δομή που ουσιαστικά έγινε απλά για να γίνει. Αυτά λοιπόν τα παιδιά, που έχασαν μ’ αυτά και μ’ αυτά μιάμιση ποδοσφαιρική χρονιά θα παίξουν σύνολο 8 παιχνίδια και μετά θα ξανά κάνουν διακοπές, αφού η διοργανώτρια αρχή δεν μπορούσε να στηρίξει οικονομικά αυτό το εγχείρημα.
Ρόδος και Διαγόρας, Διαγόρας και Ρόδος αναμετρήθηκαν δυο φορές. Αν κάτι μπορεί να κρατήσει κανείς, απ’ όλο αυτό το βούρκο είναι το ταλέντο αυτών των παιδιών που πραγματικά είναι άξιοι συγχαρητηρίων. Σίγουρα δεν είναι έτοιμοι για να πρωταγωνιστήσουν τώρα, όμως θα είναι έτοιμοι για να πρωταγωνιστήσουν σε 2 με 3 χρόνια από σήμερα, αν τα πιστέψουν τόσο οι διοικήσεις όσο και οι προπονητές των αντρικών τμημάτων.
Για την Ρόδο, την οποία και παρακολουθώ στο ρεπορτάζ, τα τελευταία χρόνια ο Γιάννης Κάππος έχει βάλει σε μια σειρά την ακαδημία της ομάδας, καταφέρνοντας να κάνει μεγάλα άλματα προόδου, προσπαθώντας να παρέχει τις καλύτερες δυνατές παροχές σ’ όλα τα παιδιά. Από την φετινή Κ-20 υπάρχουν παιδιά που το μέλλον τους ανήκει. Ήδη πήραν τις πρώτες τους παραστάσεις συμμετέχοντας στις προπονήσεις του ανδρικού τμήματος, ενώ ο Δημήτρης Γκάιδας δουλεύει πάρα πολύ μαζί τους, προκειμένου να τους βελτιώνει καθημερινά. Πλέον, όλα είναι στο χέρι τους, ώστε να μην μείνουν ταλέντα, αλλά μέσω αυτών των ομάδων να διεκδικήσουν το επόμενο μεγάλο βήμα της καριέρας τους.
Το ίδιο ακριβώς ισχύει και για τα παιδιά του Διαγόρα που έχουν δείξει και αυτά τρομερά δείγματα γραφής και σαφώς μπορούν σε λίγα χρόνια να πρωταγωνιστούν στο Ελληνικό ποδόσφαιρο. Δίχως να γνωρίζω είμαι σίγουρος πως και ο υπεύθυνος ακαδημιών, Αγαπητός Αμπελάς καταλαμβάνει μεγάλη προσπάθεια για την ομάδα του, με τον Δημήτρη Ρίζο να καταφέρνει να ετοιμάσει ουσιαστικά μια αρκετά καλή ομάδα, την τελευταία στιγμή με ποδοσφαιριστές ως επί το πλείστο από το εφηβικό.
Τουλάχιστον, στο νησί έχουμε καταφέρει όχι μόνο σε επίπεδο Ρόδου και Διαγόρα, αλλά γενικότερα στο τοπικό μας, να δείξουμε ότι έχουμε μέλλον και παιδιά που μόνο με αισιοδοξία μπορούν να σε γεμίσουν για το Δωδεκανησιακό ποδόσφαιρο. Όλο και περισσότερες ομάδες στο στα τοπικά πρωταθλήματα καταλαβαίνουν πως να στηρίξουν και να αναδείξουν νεαρούς αθλητές είναι μονόδρομος και ταυτόχρονα βγάζει υγεία.
Υ.Γ. Δεν θα πρέπει να παραλείψουμε το ρόλο της Ε.Π.Σ.Δ. που μην θέλοντας να αφήσει αυτά τα παιδιά στο έλεος του Θεού, τους έβαλε να αγωνιστούν στο Κύπελλο Δωδεκανήσου όπου και εντυπωσίασαν.
Υ.Γ.1 Το βασικό που λείπει απ’ αυτές τις ομάδες είναι ένα προπονητικό κέντρο αντάξιο της ιστορίας τους. Από εκεί πρέπει να ξεκινήσουν. Αυτοί οι σύλλογοι έπρεπε να είναι πρότυπο οργάνωσης και λειτουργίας σ’ αυτό το επίπεδο για τους υπόλοιπους συλλόγους του νησιού και όνειρο για κάθε παιδί στο να φορέσει την φανέλα τους.
