Ο Κώστας Καρασάββας μιλάει στον Χρήστο Δαϊρετζή για το άθλημα που υπηρετεί πάνω από 20 χρόνια
«Το να είσαι προπονητής στο Futsal είναι δυσκολότερο από το ποδόσφαιρο»
Ο Κώστας Καρασάββας αποτελεί αποδεδειγμένα έναν από τους κορυφαίους αθλητές της χώρας στο ποδόσφαιρο σάλας. Αυτό το αποδεικνύει περίτρανα η ψήφισή του στο Hall of Fame του αθλήματος.
Ο Ρόδιος πρώην ποδοσφαιριστής του Futsal, ασχολείται πλέον με την προπονητική στο άθλημα και μόνο άσχημα δεν τα πάει. Τα τελευταία δυο χρόνια βρίσκεται στην τεχνική ηγεσία του Νέου Ικονίου, μιας άκρως νεανικής ομάδας.
Την περασμένη αγωνιστική περίοδο η ομάδα του κατάφερε να τερματίσει στην τρίτη θέση, επικρατώντας με 2-1 του Παναθηναϊκού στον μικρό τελικό, ενώ έφτασε έως και το Final Four του κυπέλλου Ελλάδος στο ποδόσφαιρο σάλας.
Το xxsports.org επικοινώνησε με τον Κώστα Καρασάββα, με τον οποίο είχαμε μια αρκετά ενδιαφέρουσα συζήτηση σε εξαιρετικό κλίμα. Μιλήσαμε για την ομάδα, για τον ίδιο, τις προσωπικές του βλέψεις, το ποδόσφαιρο σάλας στην χώρα μας και το εξωτερικό, τα οικονομικά δεδομένα, τις ακαδημίες, το ποδόσφαιρο σάλας στο νησί μας ενώ μοιραία η από την κουβέντα δεν έλειψαν οι συγκρίσεις με το παραδοσιακό ποδόσφαιρο.
Η συζήτηση με τον Κώστα Καρασάββα στις οθόνες σας…
Αρχικά κόουτς σε τι κατάσταση βρίσκεστε τώρα;
“Aγωνιστικά βρισκόμαστε σε διακοπές, σε δυο εβδομάδες ξεκινάμε την προετοιμασία μας.”
Για μπούμε και εμείς και οι αναγνώστες μας στο πνεύμα, μίλησέ μας για μορφή του πρωταθλήματος.
“Πέρυσι ήταν λίγο ιδιόμορφη κατάσταση λόγω του covid. Φαντάσου ότι ο δεύτερος γύρος δεν ολοκληρώθηκε και πήγαμε κατευθείαν στα play off από τον πρώτο γύρο, γιατί είχαμε και μεγάλη αποχή. Γενικότερα όμως είναι ένα πρωτάθλημα δέκα ομάδων στην A’ εθνική, οι δυο πέφτουνε και οι υπόλοιποι οχτώ πάνε στα play off. Πρώτος – όγδοος, δεύτερος – έβδομος έτσι πάει.”
Κόουτς, προπονητής εδώ και δυο χρόνια στο Νέο Ικόνιο, δυο λόγια για την ομάδα;
“Κοίταξε, είμαστε σε μια ομάδα ας πούμε γειτονιάς, χωριού είναι μια ομάδα ακαδημίας. Δεν έχουμε μπάτζετ, έχουμε μόνο δικά μας παιδιά απ’ τις ακαδημίες με πολύ όρεξη. Αυτή η ομάδα φαντάσου ότι δεν ήταν ποτέ φαβορί για play off.”
Πως αισθάνεται κάποιος που αναλαμβάνει μια τέτοια ομάδα με νεαρούς και την φτάνει έως την τρίτη θέση και το Final Four του κυπέλλου;
“Όντως υπάρχει μια φουρνιά παιχτών με παιδιά πάρα πολύ καλά σε ταλέντο, που θα μπορούσαν να παίξουν ακόμα πιο ψηλά. Ήδη δυο δικά μας παιδιά έχουν κληθεί στην Εθνική Ομάδα στο Futsal και το ένα έχει πάρει συμμετοχή στο προηγούμενο ταξίδι. Σκοπός μας είναι να βγάλουμε κι άλλα παιδιά που να συμμετάσχουν και στην Εθνική Ελλάδος.”
Μιλώντας για Εθνική Ομάδα, μου κάνεις την καλύτερη “πάσα” να ρωτήσω σε τι επίπεδο βρίσκεται η Εθνική μας στο futsal;
“Όσον αφορά το Παγκόσμιο – Ευρωπαϊκό επίπεδο, κακά τα ψέματα είμαστε πάρα πολύ πίσω. Φαντάσου ότι εδώ δεν είναι καν επαγγελματικό το άθλημα, είναι ερασιτεχνικό. Έξω οι παίχτες είναι πλήρως επαγγελματίες.”
Άρα όλοι οι ποδοσφαιριστές ακόμη και στην Πρώτη Κατηγορία χρειάζεται να κάνουν και κάτι άλλο για να βιοπορίζονται;
“Εννοείται, δεν μπορείς να μην κάνεις και κάτι άλλο. Όμως υπάρχουν κάποιες ομάδες που ενώ δεν είναι επαγγελματικές, δουλεύουν επαγγελματικά στις προπονήσεις τους. Αυτό όμως και πάλι οφείλεται καθαρά στο μεράκι των παιδιών, είναι ξεκάθαρο αυτό.
Όπως για παράδειγμα η δική σου ομάδα.
“Εννοείται… η δική μου ακόμη περισσότερο δεν το συζητάω, γιατί από τους δικούς μου δεν πληρώνεται και κανένας παίκτης. Σε άλλες ομάδες υπάρχουνε παίχτες αρκετοί που πληρώνονται, είτε με μικρά ποσά, είτε με μεγάλα αλλά πληρώνονται. Εδώ στην δικιά μου ομάδα, δεν πληρώνεται κανένας.”
Επομένως θα λέγαμε ότι έκανες την διαφορά πιστεύοντας σε νέα παιδιά, αισθάνεσαι δικαιωμένος γι’ αυτό;
“Αισθάνομαι μία απόλαυση θα έλεγα. Επειδή είναι πολύ μικρά σε ηλικία, ξεκινήσαμε πολύ διαφορετικά και λειτουργήσαμε σαν οικογένεια. Αυτά τα παιδιά τα έχω σαν παιδιά μου. Οπότε φαντάζεσαι πόση χαρά και πόση απόλαυση νιώθω που αυτά τα παιδιά μέσα σε δυο δύσκολα χρόνια φτάσανε εκεί που φτάσανε”
Μπορείς να μας δώσεις μια εικόνα για τις ηλικίες αυτών που απαρτίζουν το ρόστερ;
“Έχω βασικά έναν μόνο που είναι πάνω από 30 χρονών. Όλα τα υπόλοιπα παιδιά κυμαίνονται από 18 μέχρι 23 και έχω και δυο παιδιά που είναι 16 χρονών, ο ένας από αυτούς πήρε και λεπτά συμμετοχής πέρυσι.”
Τρίτη θέση στο πρωτάθλημα και Final Four στο κύπελλο πέρυσι, ποιος είναι ο επόμενος στόχος; Να τολμήσω να ρωτήσω για πρωτιά;
“O επόμενος στόχος είναι και ο πιο δύσκολος. Είναι η καθιέρωση, να διεκδικούμε κάθε χρόνο την είσοδό μας στο Final Four του πρωταθλήματος. Τώρα όσον αφορά το πρωτάθλημα, δύσκολα αλλά όλα είναι πιθανά, δηλαδή στα μονά παιχνίδια… εντάξει όλα γίνονται.”
Υπήρξανε προτάσεις από άλλες ομάδες, μετά την επιτυχία σου;
“Όχι – όχι δεν υπήρξανε προτάσεις. Κοίταξε… επειδή ο χώρος μας είναι και μικρός ακουστήκανε διάφορα, αλλά όχι δεν υπήρξαν και να σου πω την αλήθεια δεν θα έκανα κάποιο βήμα τώρα. Δεν θα την άφηνα την προσπάθεια στην μέση. Είμαι από τους ανθρώπους που θέλουν να ολοκληρώνουνε κάποια πράγματα. Νομίζω ότι ομάδα δεν έχει ολοκληρώσει ακόμα αυτό που μπορεί να κάνει.”
Ακόμη και αν υπήρχε δελεαστική πρόταση ομάδα από το εξωτερικό;
“Δεν νομίζω – δεν νομίζω, δηλαδή είναι τεράστιες οι διαφορές. Δεν μπορεί να ερχότανε κάποια τέτοια πρόταση απ’ έξω.”
Ανοίγοντας τα πλαίσια της κουβέντας και κάνοντάς την πιο γενικολογική…
Πριν από λίγα χρόνια ψηφίστηκες στο Hall of Fame του ποδοσφαίρου σάλας . Συνεπώς νιώθεις ότι ήταν σωστή η απόφασή του να ασχοληθείς με το άθλημα, αφήνοντας το παραδοσιακό ποδόσφαιρο;
“Ισχύει αυτό που είπες, αναμφίβολα ότι καλύτερο στην καριέρα μου αυτή η αναγνώριση. Ασφαλώς και δικαιώθηκα με την επιλογή μου να ασχοληθώ με το futsal. Δηλαδή, αυτά τα πράγματα που έζησα μέσω της Εθνικής, μέσω του Δούκα στο Champions League με την συμμετοχή μου και η ψήφισή μου στο Hall of Fame του futsal δεν μπορεί να μην με δικαιώνουνε.”
Είπες για Champions League, άρα υπάρχουν αντίστοιχες Ευρωπαϊκές Διοργανώσεις μ’ αυτές του ποδοσφαίρου;
“Ναι υπάρχει το Champions League και έχω και εγώ συμμετάσχει σε αυτό.”
Εκεί πως τα πάμε ως χώρα;
“Εεε… δύσκολα. Δεν πετυχαίνουμε συχνά κάτι καλό, αν και η ΑΕΚ η οποία είχε πολύ καλό σύνολο πήγε πολύ καλά φέτος. Πήρε πρόκριση, ήταν ανταγωνιστική και πήγε καλά. Δεδομένων των συνθηκών πάντα μην ξεχνάμε με ποιους αντιπάλους παίζουμε”
Αν σε ρωτούσα να μου αναφέρεις ορισμένες βασικές μεταξύ futsal και ποδοσφαίρου ποιες θα ήταν αυτές;
“Εντάξει λόγω του χώρου, στο futsal πρέπει να είσαι πιο ολοκληρωμένος για να παίξεις. Είναι πολύ πιο γρήγορο το άθλημα και συγχρόνως πολύ πιο κουραστικό.
Άρα αυτοί που αγωνίζονται πρέπει να έχουν καλύτερη τεχνική;
“Πολύ καλύτερη τεχνική σίγουρα και όσο πιο ψηλά βλέπεις θέλει και πιο ολοκληρωμένους παίκτες. Δηλαδή δεν μπορεί να έχεις μια “τρύπα”, εννοώ δηλαδή έναν παίκτη που να είναι πολύ καλός αλλά στην άμυνα για παράδειγμα να υστερεί. Είναι σίγουρο ότι ο αντίπαλος θα τον χτυπήσει κατευθείαν.”
Θέλοντας λίγο να σε ζορίσω, είναι πιο δύσκολο να είσαι προπονητής στο σάλας ή στο “κανονικό” ποδόσφαιρο;
“Εεεε… θεωρία! Δύσκολη ερώτηση όντως! Καλή ερώτηση… δύσκολη! Θεωρώ στο futsal, γιατί οι αποφάσεις είναι πολύ γρήγορες. Πρέπει να λάβεις αποφάσεις πάρα πολύ γρήγορα και πρέπει να διαβάσεις ως προπονητής πολύ γρήγορα το παιχνίδι. Δηλαδή, όπως είναι ο παίχτης πολύ γρήγορος πρέπει να είναι και ο προπονητής πολύ γρήγορος. Ελάχιστα, για πέντε δευτερόλεπτα να σου ξεφύγει κάτι το έχεις πληρώσει.”
Κάνεις λοιπόν έναν παραλληλισμό με τους προπονητές στο μπάσκετ…
“Ναι – ναι! Μοιάζουμε πάρα πολύ”
Όσον αφορά τα οικονομικά δεδομένα του futsal στην χώρα μας, μας απάντησες παραπάνω. Είναι καλύτερα τα πράγματα στο εξωτερικό;
“Στο εξωτερικό είναι πολύ καλύτερα τα πράγματα, λειτουργούν όλα πλήρως επαγγελματικά. Δηλαδή ο αθλητής δεν χρειάζεται να κάνει κάποια άλλη δουλειά, η δουλειά του είναι αυτή.”
Τα λίγα χρήματα που ξοδεύουν οι ομάδες στην χώρα μας, προέρχονται από ανθρώπους που αγαπούν το άθλημα και βάζουν τα χρήματά τους, από χορηγούς… ένας συνδυασμός και των δυο;
“Όπως το είπες, μια μίξη και των δυο. Καταρχάς είναι πολύ λίγες οι ομάδες που θα ξεφύγουν λίγο στο μπάτζετ τους, οι πιο πολλές προσέχουνε πάρα πολύ. Αυτές που έχουν ένα παραπάνω μπάτζετ όπως είναι για παράδειγμα η ΑΕΚ και ο Δούκας, έχουν ανθρώπους από πίσω που βοηθάνε οικονομικά και έχουν με οικονομική ευχέρεια, έχουν το μεράκι και το κάνουν.”
Επομένως είναι στην καλή θέληση των παραγόντων και των χορηγών…
“Έτσι – έτσι! Σκέψου τώρα και στα τοπικά πως είναι. Φαντάσου ότι στην Πρώτη Κατηγορία της Δωδεκανήσου τα λεφτά είναι πολύ περισσότερα απ’ ότι θα πάρουν οι αθλητές στο futsal. Δεν χρειάζεται να πούμε ποσά… καταλαβαίνουμε όλοι.”
Έχοντας κάνει και τα δυο τι θα συμβούλευες ένα παιδί, να επιλέξει το ποδόσφαιρο ή το futsal;
“Εγώ είμαι της άποψης ότι μέχρι μια ηλικία, μέχρι τα 14- 15 να προτιμήσει το futsal. Και το λέω αυτό ούτως ώστε αν αργότερα του αρέσει το κλασσικό ποδόσφαιρο, θα έχει πάρει τέτοια στοιχεία που θα τον βοηθήσουν απίστευτα. Δεν είναι τυχαίο ότι όλοι οι Βραζιλιάνοι ξεκινάνε από εκεί.”
Άρα λες ότι ασχολούμενος κάποιος με το futsal βελτιώνει την τεχνική του, ανεξαρτήτου θέσης;
“Ναι ναι, δεν το συζητάω. Εγώ το είδα και στον εαυτό μου αυτό πως άλλαξα σαν παίκτης όταν ήρθα από το futsal. Δηλαδή σκέψου ότι στα 30 μου ήρθα στην Ρόδο να παίξω και μου ήτανε πολύ πιο εύκολο.”
Πανδημία και ποδόσφαιρο σάλας, πόσο επηρέασε το άθλημα;
“Πάρα πολύ, σου έφερα παράδειγμα τρομερό πριν. Δεν ολοκληρώθηκε καν ο δεύτερος γύρος του πρωταθλήματος. Επειδή για να ολοκληρωθεί και αυτός ο γύρος και να μπούμε στα play off έπρεπε να γίνουν κάποιοι αγώνες υπήρχανε και ομάδες που δεν κατεβήκανε καν στο υπόλοιπο του πρωταθλήματος. Κάποιες ομάδες συνεπώς είπανε δεν συμμετέχουμε καν στο υπόλοιπο διότι δεν μπορούμε να ανταποκριθούμε.”
Έχοντας μια νεανική ομάδα, πόσο στοίχισε η αποχή στην αγωνιστική εξέλιξη των παιδιών;
“Ήταν αδύνατο να μην τους επηρεάσει, τους επηρέασε εννοείται. Το είδα αυτό στα τμήματα υποδομών, περισσότερο απ’ ότι στο ανδρικό. Φάνηκε πάρα πολύ η απώλεια πολλών προπονήσεων των παιδιών.”
Σχετικά με τις ακαδημίες, υπάρχει μεθοδευμένη προσπάθεια στις ομάδες προκειμένου να τροφοδοτούνται τα ανδρικά τμήματα;
“Υπάρχουν – υπάρχουν! Όπως και η δικιά μας ομάδα στo futsal που είναι τεράστια ακαδημία και βγάζει παίκτες. Υπάρχει και η ακαδημία του Ερμή Ζωγράφου, γενικότερα υπάρχουν ακαδημίες που βγάζουν παίκτες.”
Ταξιδεύοντάς σε στην Ρόδο μας, γιατί θεωρείς ότι δεν αναπτύχθηκε το άθλημα εδώ, φταίει η απουσία υποδομών ή το γεγονός ότι δεν το ξέρει ο κόσμος;
“Δεν είναι ότι φταίει κάποιος. Απλά ξέρεις τι, είναι ότι δεν το γνωρίζουν, δεν το έχει γνωρίσει κάποιος το άθλημα. Οπότε δεν υπάρχει κάποιος να έχει το ενδιαφέρον να φτιάξει το άθλημα και να φτιάξει μια ομάδα. Εγώ πάντα το έλεγα, επειδή έχω επαφές με πάρα πολλούς και παράγοντες κάτω στο νησί μας, ότι αν κάποιος αποφάσιζε να ασχοληθεί σοβαρά υπάρχει τέτοιο υλικό που θα ανέβει η ομάδα απευθείας στην Α’ εθνική, πολύ εύκολα. Μάλιστα όχι απλά θα ανέβει, θα πρωταγωνιστεί κιόλας.”
Άρα λες φτιάξτε ομάδα να έρθω να την ανεβάσω Α’ εθνική…
“Χαχαχα, καλός – καλός μ’ αρέσεις!”
Κλείνοντας, ένα μήνυμα του Κώστα Καρασάββα προς τους ανθρώπους στο νησί μας που ταλαιπωρούνται αυτές τις μέρες, όπως και εσείς στην Αθήνα με τις πυρκαγιές…
“Έχω επαφή καθημερινή με το νησί μας, αυτά που βλέπω από τα παιδία τα ζούσα και εγώ κάποτε ως εθελοντής. Οπότε μπορώ να κατανοήσω και ξέρω τι “τραβάει” το νησί μας αυτή την στιγμή και τι ζουν όλοι οι πολίτες. Εύχομαι καλή δύναμη, ευχαριστώ όλους όσους αυτές τις μέρες δώσανε το κάτι παραπάνω… δώσανε και την ψυχή τους! Γιατί αυτά τα παιδιά δίνουν και την ψυχή τους, γιατί αυτά τα παιδιά δίνουν και την ψυχή τους! Αν δεν πας στο μέτωπο δεν μπορείς να καταλάβεις τι τραβάνε αυτά τα παιδιά. Ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όλους τους εθελοντές και στους πυροσβέστες!”
Εκ μέρους όλης της συντακτικής ομάδας της ιστοσελίδας μας, ήταν μεγάλη μας χαρά που είχαμε αυτή την τόσο ενδιαφέρουσα κουβέντα, σε ευχαριστούμε πάρα πολύ!
“Μεγάλη χαρά και δική μου! Πάντα χαίρομαι να μιλάω με ανθρώπους από το νησί μου και ήταν πραγματικά ωραία συζήτηση. Το αγαπάω ιδιαίτερα το νησί μου και το ξέρει όλος ο κόσμος αυτό.”
