Αναγκαίο να λειτουργήσουμε συλλογικά
Η ζωή μας επιστρέφει σταδιακά στην κανονικότητα, ακόμη και αν ζούμε υπό περιορισμούς. Είναι ίσως η κατάλληλη στιγμή να δούμε πίσω αλλά και ταυτόχρονα μπροστά. Να δούμε τα λάθη, τα σωστά και να κρατήσουμε μόνο τα θετικά. Όλοι οι πολίτες της χώρας μας έδειξαν ότι μπορούν να πειθαρχήσουν και το πρώτο κύμα του κωρονοϊού πέρασε -σύμφωνα με τους ειδικούς- με επιτυχία.
Ο καθένας το βίωσε διαφορετικά. Για κάποιους η παραμονή στο σπίτι είναι μια κατάσταση που δεν τους στεναχωρεί, ενώ για άλλους κάτι ανυπόφορο. Πολλοί από εμάς, ξεκουραστήκαμε, κάναμε περισυλλογή και περάσαμε ίσως χρόνο με πρόσωπα που δεν είχαμε την ευκαιρία να το κάνουμε.
Θεωρώ, πως η καραντίνα ήταν μίας πρώτης τάξεως ευκαιρία να ψάξουμε την χαρά και την ικανοποίηση που προσφέρουν τα “μικροπράγματα” στην καθημερινότητά μας. Ένα καλό βιβλίο, ένας καφές που σε γεμίζει θετική ενέργεια, ένα επιτραπέζιο με τους οικείους μας ή ένα γλυκό που φτιάξαμε γι’ αυτούς και… αλίμονό τους αν δεν τους άρεσε.
Επιπλέον, κοιτάξαμε γύρω μας και είδαμε πόσο όμορφη είναι τελικά η μητέρα φύση. Για πολλούς ήταν η διέξοδός τους, μια βόλτα στην φύση. Παράλληλα, βρήκαμε την αξία του αθλητισμού, διότι ας μην γελιόμαστε, η ρουτίνα της καθημερινότητας έφερνε τον αθλητισμό σε δεύτερη μοίρα.
Κλείνοντας το κεφάλαιο του πριν, στερηθήκαμε αγαπημένους μας ανθρώπους. Είτε αυτοί λέγονταν φίλοι, συγγενείς, σύντροφοι ή συνεργάτες – συμμαθητές. Ήταν ευκαιρία να εκτιμήσουμε την σημαντικότητα που έχει ο άνθρωπος και πόσο μας γεμίζουν οι άνθρωποι που αγαπάμε.
Φτάνοντας στο σήμερα, προσωπική μου άποψη είναι πως τα δυσκολότερα… μόλις άρχισαν! Και αν για τους υπόλοιπους συμπατριώτες μας είναι δύσκολα, για ένα άκρως τουριστικό νησί όπως την Ρόδο, η δυσκολία έχει εκθέτη το τετράγωνο(ίσως και περισσότερα), συγκριτικά με εκείνους. Ευχή και προσδοκία όλων είναι μια τουριστική περίοδος που θα αρχίσει τον Ιούλιο και θα φτάσει όσο το δυνατόν μακρύτερα.
Έχοντας μπροστά μας ένα νέο πιθανό κύμα του ιού, πλέον πρέπει να φροντίσουμε όλοι για όλους. Η δυσκολότερη δοκιμασία είναι μπροστά και είναι βιοποριστική. Για να επανέλθουμε κρίνεται αναγκαίο να λειτουργήσουμε συλλογικά, μακριά από εγωισμούς και σκεπτικά του “ωχ αδερφέ μου εγώ εντάξει είμαι, δεν με νοιάζει”.
Εν κατακλείδι, θέλω να πιστεύω ότι κάτι άλλαξε μέσα μας. Μπορεί ο κορωνοϊός να μας έκανε αναμφίβολα φτωχότερους, όμως αν μας έκανε έστω και λίγο καλύτερους ανθρώπους τα καλύτερα είναι μπροστά!
