Στην Ρόδο ο «θρύλος» Στέλιος Βάσκος
Ένας από τους μεγαλύτερους «θρύλους» της ελληνικής ποδηλασίας είναι και ο Στέλιος Βάσκος. Ο 65χρονος πλέον Βάσκος θα έρθει στη Ρόδο για να θυμηθεί τα παλιά και να δώσει το «παρών» στην Historica. Γεννηθείς το 1953 στα Τρίκαλα, έγραψε τη δική του ξεχωριστή ιστορία με τη φανέλα της Α.Ε.Κ. και της Εθνικής ομάδας, την οποία υπηρέτησε για 16 ολόκληρα χρόνια και συγκεκριμένα από το 1972 έως το 1988.
1)Τι σας έχει μείνει όλα αυτά τα χρόνια από την ενασχόληση σας με την ποδηλασία;
«Πολλές ευχάριστες στιγμές. Δεν το έχω μετανιώσει ούτε στιγμή. Αγαπούσα και αγαπώ την ποδηλασία. Είμαι απόλυτα ικανοποιημένος απ’ αυτά που έχω πετύχει. Ότι έχω κάνει και επαγγελματικά και οικογενειακά, τα οφείλω στην ποδηλασία. Μέσω του ποδηλάτου δημιούργησα φίλους και καταξιώθηκα επαγγελματικά. Δυστυχώς είναι άθλημα το οποίο δεν το στήριξα. Ξεκίνησα την ποδηλασία σε ηλικία 6-7 ετών και επειδή δεν υπήρχε σύλλογος στα Τρίκαλα, στα 16 μου πήγα στην Αθήνα και την Α.Ε.Κ.»
2)Ποια είναι η καλύτερη στιγμή της ποδηλατικής σας πορείας;
«Φυσικά στη Ρόδο, που είναι η αγαπημένη μου. Υπήρξε σταθμός στη ζωή μου. Από το νησί ξεκίνησαν όλα. Πήρα δύο βαλκανικά πρωταθλήματα το 1975, ήταν μεγάλη υπόθεση για την Ομοσπονδία μας, γιατί δεν είχαμε πολλές επιτυχίες. Στη Ρόδο έγινε τότε η καλύτερη Βαλκανιάδα, με αγαπούσαν πολύ στο νησί. Πέρασαν 43 χρόνια από εκείνη τη συναρπαστική Βαλκανιάδα, που διοργάνωσε η Ελληνική Ομοσπονδία Ποδηλασίας με τους φορείς της Ρόδου. Ακόμα υπάρχουν ανεξίτηλες στο νου μου εκείνες οι συναρπαστικές στιγμές που έζησα κατακτώντας δύο βαλκανικά μετάλλια ανεβάζοντας για εκείνη την εποχή την ελληνική ποδηλασία στα ύψη».
3)Τι αναμνήσεις σας έχουν μείνει στο μυαλό από τη Ρόδο;
«Υπέροχες στιγμές, μοναδικές εικόνες και αναμνήσεις. Δεν θα ξεχάσω ότι είχαμε μόνιμο ιατρό τον Γιώργο Ροντογιάννη και μόνιμο μασέρ. Η Ομοσπονδία είχε επενδύσει πολύ στους αγώνες του 1975. Ήταν κάτι πρωτόγνωρο για την ελληνική ποδηλασία, γιατί μέχρι τότε συνήθως βγαίναμε τελευταίοι σε βαλκανικούς αγώνες. Στη Ρόδο κατέβηκα για πρώτη φορά το 1972 και έτρεξα στο πανελλήνιο πρωτάθλημα με τα χρώματα της Α.Ε.Κ., κάνοντας πανελλήνιο ρεκόρ. Το γήπεδο ήταν γεμάτο και πάντα στους Ροδίτες άρεσε η ποδηλασία. Το νησί ήταν… «μάνα» στο ποδήλατο. Θέλω πολύ να ευχαριστήσω το ροδίτικο λαό, για τη θέρμη που με αγκάλιασε σε εκείνους τους αγώνες και με ώθησε να συνεχίσω μια λαμπρή καριέρα στο χώρο της ποδηλασίας. Εντύπωση μου έκαναν οι χιλιάδες Ροδίτες που βγήκαν στους δρόμους για να παρακολουθήσουν τη Βαλκανιάδα και ιδιαίτερα το σιρκουί των 140 χιλιομέτρων. Με λίγα λόγια η Ρόδος ήταν ο σταθμός της ζωής μου».
4)Με την ευκαιρία του ταξιδιού σας στη Ρόδο για την Historica ποιον θα θέλατε να δείτε και να συναντήσετε μετά από τόσα χρόνια;
«Θέλω να σας πω κάτι. Ήμουν ένα παιδί από την επαρχία και το να αγωνίζομαι μπροστά σε τόσο κόσμο ήταν κάτι μοναδικό για μένα. Στη Ρόδο έκανα πάρα πολλούς καλούς φίλους. Τον Κούντρα, τον Μανίκαρο, τον Βογιατζή, τον Κρομμύδα, τον Πανάγο, τον Καλημέρη. Θέλω να τους συναντήσω ξανά όλους».
5)Ποια είναι η άποψη σας για την Historica;
«Αξίζουν πολλά συγχαρητήρια στους διοργανωτές που μας δίνουν μία τέτοια ευκαιρία. Εκεί που γράψαμε την ιστορία, θα βρεθούμε ξανά όλοι μαζί.. Είναι μία πολύ καλή πρωτοβουλία και χαίρομαι που θα συναντηθούμε για να θυμηθούμε τα παλιά».
