Το καμάρι των Μαριτσών!
Αυτό που συμβαίνει στον Ηρακλή Μαριτσών τα τελευταία χρόνια σε κάνει να απορείς. Μια ομάδα που θυμίζει λερναία ύδρα και καθώς τις κόβεις τα κεφαλιά, φυτρώνουν κι άλλα. Η ομάδα του Γιώργου Σάββενα παρότι έχασε από το ρόστερ της τέσσερις σημαντικότατους και βασικότατους ποδοσφαιριστές τον Γενάρη, μετράει τέσσερις νίκες στα τελευταία πέντε ματς και αποδυκνύει πως η ψυχή προσπερνά σε κάποιες περιπτώσεις το μπάτζετ.
Ο Ηρακλής στην μεταγραφική περίοδο του Ιανουαρίου έχει χάσει τους πρώτους σκόρερ του (Δράκος, Καρίκης, Χειμωνέττος), αλλά και τον στυλοβάτη της άμυνας του (Παπαδημήτρης), ωστόσο ακόμα κι έτσι βρίσκει λύσεις να τα βάζει με πολύ δυνατούς αντιπάλους. Χωρίς τους δύο πρώτους, κέρδισε τον Καλυμνιακό και πήρε δύο πολύ μεγάλα διπλά σε Καλυθιές και Κοσκινού (Κολοσσός Κάστρου). Κανείς δεν θα περίμενε βέβαια πως δίχως τους Χειμωνέττο και Παπαδημήτρη, ο Ηρακλής θα κοιτούσε στα μάτια μια πολύ σπουδαία ομάδα όπως είναι ο Άρης. Μπορεί οι Αρχαγγελίτες να αγωνίστηκαν με αλλαγές στην σύνθεση τους, ωστόσο ορισμένοι παίκτες της ενδεκάδας τους, αγγίζουν το μπάτζετ του Ηρακλή ολόκληρης της σεζόν. Οι «πράσινοι» για ακόμα μια φορά βρήκαν λύσεις από τα δικά τους παιδιά. Τα παιδιά που έχουν στηρίξει όσο κανείς την ομάδα τους τα τελευταία χρόνια. Αυτούς που αποτελούσαν μαζί με τους Καρίκη, Παπαδημήτρη και Χειμωνέττο τον βασικό της κορμό. Κι όλα αυτά αν υπολογίσουμε πως το καλοκαίρι χάθηκαν δύο παίκτες που πέρσι έκαναν την διαφορά στην ομάδα (Μπιγκό, Λερογιάννης), αλλά και ο μεγάλος άτυχος, Γιάννης Τσούφιος.
Ο Γιώργος Σάββενας έχει αποδείξει με την δουλειά του πως είναι ένας σπουδαίος προπονητής. Κατ εμέ ο πιο βελτιωμένος και ανερχόμενος τα τελευταία χρόνια στο τοπικό. Έχει δημιουργήσει μια ομάδα που έντονο τοπικό στοιχείο, η οποία μάλιστα παίζει και πολύ καλό ποδόσφαιρο.Βρίσκει συνεχώς λύσεις από τον πάγκο του και έχει ετοιμοπόλεμους ποδοσφαιριστές όποτε κι αν τους χρειαστεί. Για πολλούς στα Μαριτσά, ο Ηρακλής είναι κάτι παραπάνω από ομάδα. Είναι οικογένεια, είναι τρόπος ζωής, είναι συνήθεια χρόνων. Μια ομάδα που έχτισε ο τεράστιος, Γιώργος Παπαδημήτρης και συνεχίζουν στο ίδιο μήκος κύματος τα παιδιά που ανέλαβαν μετά από αυτόν. Οι καλές οικογένειες λοιπόν σπανίως διαλύονται και μια από αυτές είναι και ο Ηρακλής στο τοπικό ποδόσφαιρο της Δωδεκανήσου. Είναι το καμάρι των Μαριτσών.
Υ.Γ : Κάποια μέρα οι παράγοντες των μεγάλων ομάδων του ποδοσφαίρου μας, καλό θα ήταν να κοιτάξουν και τους νεαρούς προπονητές που υπάρχουν στην Ρόδο. Δεν είναι μόνο ο Γιώργος Σάββενας, είναι ο Κώστας Παπαδόπουλος του Αστέρα, ο Κώστας Καμπούρης και άλλα παιδιά που αξίζουν μια ευκαιρία να δοκιμάσουν την τύχη τους σε σωματείο πρωταθλητισμού!
