Το αντίο του Παπανικόλα στον Νηρέα
Με ένα συγκινητικό μήνυμα, ο Νικηφόρος Παπανικολάς αποχαιρέτησε μετά από αρκετά χρόνια τον Νηρέα. Αναλυτικά:
«Ο πρώτος αγώνας ποδοσφαίρου που παρακολούθησα ήταν ο τελικός Κυπέλλου Ελλάδος του 1994 ανάμεσα στον Παναθηναϊκό και την ΑΕΚ. Ένα παιχνίδι πραγματική διαφήμιση για το άθλημα. Έκτοτε όλα πήραν τον δρόμο τους. Κοιμόμουν με την μπάλα αγκαλιά. Έπαιζα σε κάθε ευκαιρία. Στο σχολείο, στις αλάνες, στα 5×5. Για τον Α’ ή Β’ λόγο δεν κατάφερα ποτέ να παίξω σε ομάδα. Δεν έβγαλα ποτέ δελτίο, δεν είχα ούτε μία συμμετοχή. Ύστερα τα χρόνια πέρασαν, προτεραιότητα πήρε το διάβασμα, μετά ξεκίνησαν οι σπουδές, άρχισαν τα ξενύχτια, τα ποτά, τα τσιγάρα, ήρθαν τα παραπάνω κιλά και κάπως έτσι το όνειρο βάλτωσε.
Μέχρι το 2018. Όταν ο πρόεδρος του Φοίβου Κρεμαστής, Φώτης Μούκας, μετά από εισήγηση του σκάουτερ/μάνατζερ Ηλία Καραβόλια, μου πρότεινε να συμμετέχω στο πρωτάθλημα της Β’ κατηγορίας Δωδεκανήσου με την ομάδα του Νηρέα. Κάπως έτσι, σε ηλικία 32 ετών έβγαλα για πρώτη φορά δελτίο και ξεκίνησα να αγωνίζομαι στο τοπικό πρωτάθλημα. Αγωνίστηκα τέσσερις σεζόν με τα χρώματα του Νηρέα, πανηγύρισα γκολ, νίκες, βραβεία MVP, ισάριθμες παραμονές στην κατηγορία με τις δύο να είναι σε παιχνίδια “ζωής ή θανάτου” στη διαδικασία των μπαράζ με όλα τα προγνωστικά εναντίον μας, είχα τη μέγιστη τιμή να φορέσω το περιβραχιόνιο και να χρηματίσω δύο χρονιές ως πρώτος αρχηγός της ομάδας.
Γνώρισα φανταστικούς ανθρώπους και έκανα πολύ καλούς φίλους. Σήμερα, ωστόσο, έφθασε η δύσκολη ώρα του αποχαιρετισμού. Ευχαριστώ από τα βάθη της καρδιάς μου τον Ηλία Καραβόλια και το Φώτη Μούκα που έκαναν όλα τα παραπάνω να συμβούν, τους προέδρους μας Ειρήνη Αμερικάνα και Γιάννη Ζούρδη για το σεβασμό, την αγάπη και την στήριξη τους, τους φίλους και προπονητές Γιώργο Σαββιδάκη, Μιχάλη Ζούρδη, Νώντα Αξιώτη και Γιώργο Καρίκη που με πίστεψαν και με ξεκίνησαν βασικό σε όλα τα παιχνίδια που έδωσα με την ομάδα και φυσικά τους εκπληκτικούς συμπαίχτες μου για τις χαρές και τις απογοητεύσεις που μοιραστήκαμε. Ένας κύκλος κλείνει, μία καινούρια σελίδα ανοίγει. Σε νέο σύλλογο, με νέους στόχους. Αντί επιλόγου, θα κλείσω με τους στίχους του Θοδωρή Παυλάκου «ό, τι αγαπάς δεν τελειώνει, κι εγώ ακόμα σ’ αγαπώ». #Αντίο_Νηρέα_μου»
