Η Ρόδος είναι ΕΔΩ κόντρα σ’ όλους και όλα!
Μετά από 11 χρόνια η Ρόδος βρίσκεται και πάλι ένα σκαλοπάτι κάτω από τα μεγάλα «σαλόνια» του ελληνικού ποδοσφαίρου. Μετά από μια μεγάλη περιπέτεια, που είχε δυο υποβιβασμούς στα τοπικά πρωταθλήματα, τα «ελάφια» στάθηκαν στα πόδια τους και είναι ΕΔΩ.
Κοιτώντας το παρόν και πιο συγκεκριμένα το ξεκίνημα της φετινής χρονιάς, η διοίκηση της Ρόδου σε συνδυασμό με τον προπονητή της, έθεσαν ψηλά τον πήχη. Όπως έχω αναφέρει και σε προηγούμενο μου άρθρο, ορθά το έπραξαν. Η κάθε ομάδα πρέπει να έχει κίνητρο για να κυνηγάει μονίμως ένα στόχο και να μην επαναπαύεται. Ξέρανε καλά τόσοι οι ιθύνοντες της ομάδας όσο και ο Σωτήρης Αντωνίου ότι θα ήταν δύσκολο, ειδικότερα μετά τον περιορισμό των μεταγραφών στους άνω των 25 ετών.
Όμως ποιος μπορεί στην Ρόδο να φοβηθεί από δυσκολίες μετά από όσα έχει περάσει;
Η βαριά ήττα από τον Λεβαδειακό έμελλε να ανοίξει την όρεξη σε πολλούς, που περίμεναν την πρώτη στραβή για να λιθοβολήσουν την ομάδα. Ειδικότερα δε, μετά την ισοπαλία με τον Παναθηναϊκό Β’ και τις τρεις διαδοχικές ήττες από Καλλιθέα, Καραϊσκάκη και Καλαμάτα, οι «πράσινοι» στήθηκαν στο εκτελεστικό απόσπασμα.
Όσο η Ρόδος νικούσε δεν μιλούσε κανείς. Στην στραβή έγιναν όλοι Μετά Χριστόν προφήτες με την κλισέ φράση «εγώ τα έλεγα».
Η ψυχή των 14 παιδιών που αγωνίστηκαν απέναντι στον Εργοτέλη -συν τον ψυχωμένο Μακρυδημήτρη που ενώ ήταν τιμωρημένος ζούσε το παιχνίδι σαν να έπαιζε-, έκανε για 24 και έτσι οι «πράσινοι» που είχαν και εξαιρετικό πλάνο και καθοδήγηση από τον προπονητή τους, πέτυχαν μια τεράστια νίκη απ΄ όλες τις απόψεις.
Αύριο (16/12) η Ρόδος έχει μπροστά της ακόμα ένα τελικό. Αγωνίζεται απέναντι σε μια ομάδα που το καλοκαίρι την πολέμησε με αθέμιτα μέσα για να καταφέρει να μείνει στο ποδοσφαιρικό χάρτη. Παρόλα αυτά, η ιστορία των δυο ομάδων είναι η νύχτα με την μέρα. Καμία Ρόδος δεν μπορεί να ζητήσει ποτέ εκδίκηση από κανένα Βλαχιώτη. Αύριο, οι «πράσινοι» πρέπει να κερδίσουν για την αξιοπρέπεια τους, την φανέλα που φοράνε, τους φιλάθλους και την πάρτη τους. Στόχος πρέπει να είναι η νίκη και μόνο έστω και με μισό μηδέν.
Και ναι η Ρόδος μέχρι και το φινάλε του πρωταθλήματος θα πορευτεί χωρίς τις μεταγραφικές κινήσεις που είχε συνάψει στη χειμερινή μεταγραφική περίοδο. Μια λογική απόφαση της διοίκησης της ομάδας που έβαλε πάνω απ’ όλα το συμφέρον του συλλόγου. Γιατί για να ολοκληρωθούν και τυπικά όλες οι αυτές οι μεταγραφικές κινήσεις, οι ιθύνοντες των «ελαφιών» θα έπρεπε να καταβάλλουν ένα μεγάλο χρηματικό ποσό που αφορούν τις αμαρτίες του παρελθόντος, που κάποιοι εντός νησιού φρόντισαν γι’ αυτό και έχουν σχέση με την επόμενη αντίπαλο της.
Οπότε, με τα μηδενικά έσοδα που έχει λάβει έως τώρα προτιμήσει να αποδεσμεύσει τους ποδοσφαιριστές, προκειμένου να τηρήσει όλες τις συμφωνίες που έχει συνάψει από την αρχή της περιόδου, μην αφήνοντας να γίνουν τα ίδια λάθη με το παρελθόν. Για να τελειώσει υγιής μια χρονιά σ’ ένα διαλυμένο πρωτάθλημα και ύστερα να καταστρώσει από την αρχή τα πλάνα της, όπως άλλωστε παραδέχθηκε δημόσια η ίδια η διοίκηση, δίχως να κρυφτεί.
Θα μου πείτε μα γιατί τους ανακοίνωσε; Υπήρχε η πίστη, ότι μέχρι και το φινάλε θα λάμβανε την οικονομική βοήθεια που είχε υποσχεθεί ο Λευτέρης Αυγενάκης για να δημιουργήσει αυτό το πρωτάθλημα «έκτρωμα» της Super League 2. Έλα όμως, που όλοι βρέθηκαν προ εκπλήξεως, αφού οι ομάδες περίμεναν ότι το υπόλοιπο 50% από τα κέρδη του στοιχήματος θα έμπαινε στους λογαριασμούς τον Δεκέμβριο ή τον Ιανουάριο του 2022 και με βάση αυτή την συνθήκη έφτιαξαν και τα μπάτζετ τους, πληροφορήθηκαν πως λεφτά «τέλος». Εκείνα δε που αφορούν τα τηλεοπτικά αγνοούνται.
Επειδή είναι ωραία να κάνουμε κριτική δίχως να γνωρίζουμε τι συμβαίνει απλά ενημερωτικά αναφέρω ότι τα μόνα έξτρα έσοδα που έχει λάβει η Ρόδος πέρα από τα εισιτήρια διαρκείας, αγώνων κλπ είναι γύρω στις 30 χιλιάδες ευρώ. Ποσό δηλαδή που αντιστοιχεί σε τρεις εντός έδρας διαιτησίες.
Καλό λοιπόν είναι πριν μιλήσετε για οικονομικά ζητήματα να κάτσετε να επικεντρωθείτε σ’ αυτό το πρωτάθλημα συνονθύλευμα που έχει εξοντώσει οικονομικά τις ομάδες, αφού όλα όσα τους έταξαν για την δημιουργία τους χάθηκαν στον αέρα.
Και υπάρχει ένας άνθρωπος, ναι στον Τώνη Μαρτίνη αναφέρομαι που από την αρχή του πρωταθλήματος μέχρι και τώρα Φεβρουάριο μήνα έχει βάλει μισό εκατομμύριο από την τσέπη του. Συμφωνεί ή διαφωνεί κανείς μαζί του αυτή είναι μια μεγάλη αλήθεια και δεν χωράει αμφισβήτηση.
Το κακό με την Ρόδο είναι ότι δεν υπήρχαν στεγανά. Έβγαιναν με τόση ευκολία προς τα έξω τα ενδότερα και πολλές φορές παραποιημένα από την πραγματικότητα. Πιστεύετε ότι στις υπόλοιπες ομάδες και μιλάω γενικά είναι όλα στην εντέλεια και δουλεύουν όλα ρολόι; Απλά η διαφορά σ’ αυτές τις ομάδες είναι ότι δεν μαθαίνετε ούτε το 10% των όσο γίνονται. Οι ιστορίες και τα παραδείγματα πολλά. Ας μείνει λοιπόν και μια φορά κάτι στο εσωτερικό της ομάδας.
Αύριο λοιπόν, η Ρόδος καλείται να δώσει έναν ακόμα τελικό για να εξαργυρώσει την νίκη της στο Παγκρήτιο και να δώσει συνέχεια στην αντεπίθεση που ξεκίνησε. Το ρόστερ που συγκροτήθηκε από τη αρχή της χρονιάς να είστε σίγουροι ότι θα μπει στην αρένα για να δώσει μάχη. Κόντρα σε όλα και σε όλους!
Η Ρόδος είναι ΕΔΩ!
Υ.Γ.1 Όλοι μετριούνται από δω και πέρα. Δεν είναι ώρα για στείρα αντιπαράθεση και αερολογίες. Αύριο ο κόσμος θα πρέπει να πάει στο γήπεδο και να στηρίξει την ομάδα με κόσμιο τρόπο και να μην απαντήσει σε καμία πρόκληση. Η μεγαλύτερη ήττα τους είναι η δική μας νίκη.
Υ.Γ.2 Το καλοκαίρι ένα μήνα προετοιμασία εκτός Ρόδου με δυνατά φιλικά. Τώρα, μια εβδομάδα παραμονή στην Αθήνα, αλλάζοντας τρεις προορισμούς. Δεν νομίζω ότι θα τα άντεχαν εύκολα πολλές ομάδες αυτό.
Υ.Γ.3 Ίσως το χαλάω λίγο αλλά είναι ένα ακόμα δείγμα τι του γίνεται. Ένας τυπάς που θεωρείται δημοσιογράφος (και μάλιστα μη ποδοσφαιρικός) έχει άποψη γι’ όλα δίχως ποτέ του να σηκώσει ένα τηλέφωνο για να κάνει ρεπορτάζ και να ενημερωθεί σωστά. Απλά, ανοίγει όλες τις αθλητικές ιστοσελίδες και περνάει ότι βλέπει μπροστά του. Βέβαια, ακόμα δεν έχει μάθει να βάζει την σωστή φωτογραφία σ’ άρθρο του και να ξεχωρίζει ποια είναι η Ρόδος.
