Να χαρούμε και λίγο το άθλημα …. Και εμείς την δουλειά μας
Πλέον βρισκόμαστε σχεδόν σε πλήρη αγωνιστική δράση στο βόρειο συγκρότημα αφού απομένουν μόνο κάποιες κατηγορίας στο μπάσκετ (ξεκινούν αυτό το ΣΚ) αλλά και η Β’ κατηγορία του Ομίλου νήσων και οι υποδομές στο ποδόσφαιρο. Είναι όμως μια καλή ευκαιρία να μιλήσουμε για κάποια πράγματα τα οποία είτε εγώ είτε άλλοι συνάδελφοι έχουμε αντιληφθεί όλο αυτό το διάστημα.
Δυστυχώς παρόλο που μιλάμε για αθλητισμό και θεωρητικά πέρα απ’ το να γίνει κάποιος καλός αθλητής το κυριότερο είναι να γίνει καλός άνθρωπος βλέπω ότι σε αρκετές ομάδες υπάρχει ένας τέτοιος τεράστιος ανταγωνισμός με σκοπό να επιβληθεί ο ένας στον άλλον αλλά και πολλές φορές να ρίξει λάσπη ο ένας στον άλλον. Έχουμε ξεχάσει λιγάκι το νόημα του αθλητισμού και έχουμε μπει στην διαδικασία να μας νοιάζει περισσότερο να ψοφήσει η κατσίκα του γείτονα παρόλο που η δική μας μπορεί να ψυχορραγεί.
Κλείνω σχεδόν 13 χρόνια σε αυτήν την δουλειά και έχω ακούσει και έχω ήδη πάρα πολλά. Έχω δει προέδρους να μην ξέρουν να βγάλουν μια ανακοίνωση και να σηκώνουν το ακουστικό να λένε σε παρακαλώ γράψε αυτό αλλά αν κάτι δεν τους αρέσει είναι οι πρώτοι που θα σου κάνουν άσχημη κριτική, όχι σε σένα φυσικά αλλά έξω στην κοινωνία.
Έχω δει ανθρώπους που είναι κοντά στις ομάδες να μην έχουν το θάρρος της γνώμης τους και ενώ μπροστά σου να μιλάνε για την δουλειά που γίνεται τόσα χρόνια μέσα απ’ αυτό το μέσο λίγο παραπέρα να βγάζουν χολή. Την ρουφιανιά πολλοί την αγάπησαν, τον ρουφιάνο κανείς και υπάρχουν τέτοιοι σε πολλά σωματεία.
Βλέπω τον πανικό που γίνεται με τα σχόλια στο site του φίλου μου του Μάκη του Δούβαλη με τις ομάδες να σφάζονται και όλους τους ανώνυμους (που επειδή ξέρουν πρόσωπα και καταστάσεις δεν θεωρώ ότι είναι και εντελώς ανώνυμοι) να κατηγορούν ο ένας τον άλλον και να σφάζονται για το ποιος είναι ο χειρότερος, όχι ο καλύτερος.
Κάποια στιγμή ένας προπονητής ανησύχησε γιατί βιντεοσκοπήσαμε ένα παιχνίδι και φοβήθηκε μην το δώσουμε σε καμιά άλλη ομάδα, λες και η μια ομάδα είναι στην Κω και άλλη στο Ισραήλ. Και λένε μια μ….α άνθρωποι που μπορεί και κάθε χρόνο εύκολα να πουληθούν και να πάνε απ’ την μια ομάδα στην άλλη.
Έχουμε μπει λοιπόν σε μια διαδικασία να μην χαιρόμαστε το άθλημα όσο πρέπει και όσο μας το επιτρέπουν οι καταστάσεις. Φέτος ειδικά που δεν έχουμε και κόσμο. Μας φταίει ο κάθε δημοσιογράφος (που είναι ο πρώτος που πάρουμε τηλέφωνο όταν όλα είναι καλά στην ομάδα), ο κάθε διαιτητής ο κάθε παράγοντας και δεν κοιτάμε να το ζήσουμε.
Για το ποδόσφαιρο κυρίως μπορώ να γράψω πολλά περισσότερα. Για ανθρώπους – γλάστρες- σε διάφορα πόστα είτε για παράγοντες φαντάσματα που τόσα χρόνια έχω συναντήσει.
Η διαφορά μας είναι ότι στην δική μας δουλειά ότι γράφουμε το γράφουμε με την υπογραφή μας και αυτό μένει.
Έχει γίνει μια τεράστια κουβέντα για τα Live Streaming απ’ το καλοκαίρι. Να θυμίσω ότι το giafkasports.gr έκανε live μεταδόσεις απ’ το 2011 δεν ξυπνήσαμε χτες και εμφανιστήκαμε. Και επίσης ότι ενώ μπορούσαμε να το δούμε καθαρά και στεγνά οικονομικά βάζουμε συνεχώς τις ομάδες στην διαδικασία να το κυνηγήσουν για να βγάλουν χρήματα. Το αν κάποιοι δεν το κάνουν δεν φταίμε εμείς που δεν μπορούν.
Επειδή όμως οι περισσότεροι είμαστε στον χώρο μας αρκετά χρόνια αφήστε μας να κάνουμε την δουλειά μας όπως την ξέρουμε τόσα χρόνια γιατί αν δεν την κάναμε καλά θα μας είχε αποβάλει ο χώρος όπως έχει γίνει με αρκετούς απ’ το σινάφι μας.
Καλή σεζόν λοιπόν σε όλες τις ομάδες, καλή σεζόν στους υγιής οπαδούς και φιλάθλους και καλή σεζόν στους παράγοντες που έχουν το θάρρος της γνώμης τους και μιλάνε παντελονάτα και δεν κάνουν κωλοτούμπες.
Υ.Γ: Τα «κάστρα» πέφτουν πάντα από μέσα και μερικοί από δαύτους έχουν ρίξει πολλά.
Υ.Γ.1: Ο Βασιλιάς πέθανε, ζήτω ο Βασιλιάς – Επεισόδιο 114.
