Τέρμα στις πλουσιοπάροχες αμοιβές, επενδύστε στο ποδόσφαιρο
Ένα από τα κυριότερα θέματα που αφορούν το ποδόσφαιρο της Δωδεκανήσου τα τελευταία χρόνια είναι σίγουρα το πλάνο και ο προγραμματισμός.
Η αλήθεια είναι πως τα καλά πράγματα βρίσκονται εκεί που δεν τα περιμένεις. Μια πρόσφατη συζήτηση με ανθρώπους που αγωνίζονται στην τελευταία τοπική κατηγορία της Δωδεκανήσου με έβαλε σε μεγάλες σκέψεις. Οι περισσότεροι που ασχολούνται με τον χώρο του ποδοσφαίρου στα Δωδεκάνησα, έχουν ως κύριο μέλημα να ξοδέψουν έναν σκασμό λεφτά, με σκοπό να «αποδείξουν» ότι η ομάδα τους είναι φτιαγμένη για να πρωταγωνιστεί και εστιάζουν σε κινήσεις μεγάλου και ανώφελου κόστους.
Κάνοντας μερικές σκέψεις, έφτασα στο συμπέρασμα πως όταν μιλάμε για το τοπικό ποδόσφαιρο της Δωδεκανήσου, όλες οι ομάδες που διεκδικούν πρωταθλήματα και ανόδους δεν έχουν να αφήσουν καμία παρακαταθήκη στους επόμενους. Οι αθλητές και οι προπονητές πάνε και έρχονται κάθε χρόνο, όμως οι ομάδες και η ιστορία τους θα πρέπει να είναι πάντα ο κύριος γνώμονας όλων των παραγόντων, που θεωρούν πως ένα πρωτάθλημα και μια άνοδος στο κατά σειρά τέταρτο πρωτάθλημα της χώρας θα τους κάνει μεγαλύτερο μέγεθος στον ποδοσφαιρικό χάρτη της Δωδεκανήσου.
Ο περισσότερος κόσμος ασχολείται κατά κύριο λόγο με την Α’ κατηγορία, όμως εκτός μερικών εξαιρέσεων, οι περισσότερες ομάδες της κατηγορίας το μόνο που έχουν να παρουσιάσουν, όσο καλό θέαμα και να βλέπουμε, είναι τριάντα διαφορετικοί ποδοσφαιριστές κάθε σεζόν και μια «ηλεκτρική καρέκλα» στους προπονητές, ανάλογα με τα αποτελέσματα κάθε Κυριακή.
Παρ’ ολ’ αυτά υπάρχουν κάποια σωματεία στην Γ’ τοπική κατηγορία, τα οποία μέρα με την μέρα, χρόνο με τον χρόνο προσπαθούν να βελτιωθούν και να αξιοποιήσουν στο έπακρο τις ευκαιρίες που τους δίνονται να μεγαλώσουν αληθινά. Μεγαλύτερα παραδείγματα ο ΑΣ Χάλκης, οι Πάνθηρες Ρόδου και ο Ευαγόρας, τρία σωματεία τα οποία μπορεί να μην διαθέτουν τα τρόπαια και τις εμπειρίες άλλων ομάδων, όμως δουλεύουν με σκοπό να βελτιώσουν τον αθλητισμό στο νόμο μας.
Θα ξεκινήσω από την ομάδα της Χάλκης, η οποία μέσα σε λίγο χρονικό διάστημα, έχει καταφέρει να γίνει παράδειγμα προς μίμηση. Οι άνθρωποι του συλλόγου με πρώτο και καλύτερο των Άγγελο Φραγκάκη έχουν καταφέρει να δημιουργήσουν το δικό τους «σπίτι», ένα πανέμορφο προπονητικό κέντρο με πλούσιες ανέσεις που θα ζήλευαν ομάδες μεγαλύτερων κατηγοριών. Η συνεργασία της Χάλκης με τις ακαδημίες του Ολυμπιακού έχει ανεβάσει κατά πολύ την ποδοσφαιρική αίγλη της ομάδας, η οποία απασχολεί πολλά νεαρά παιδιά στις ακαδημίες της και μέσω των ταξιδιών που διοργανώνει συχνά πυκνά, δίνει την δυνατότητα στους αθλητές της να πάρουν εμπειρίες που ενδεχομένως να μην μπορέσουν να ξαναζήσουν στο μέλλον.
Όσον αφορά τους Πάνθηρες Ρόδου, πρόκειται για έναν ακόμα νεοσύστατο σύλλογο, ο οποίος από την ίδρυση του έως και σήμερα δείχνει πως το κύριο μέλημα του είναι η δημιουργία σωστών αθλητών. Οι Πάνθηρες είναι μια ομάδα η οποία συνεργάζεται άμεσα με τον Πανιώνιο, έναν από τους κορυφαίους Ελληνικούς ποδοσφαιρικούς και όχι μόνο συλλόγους και με τις κινήσεις τους προσπαθούν καθημερινά να μεγαλώσουν σαν ομάδα. Σημαντικό ρόλο σε όλη αυτή την προσπάθεια παίζουν τα εντυπωσιακά γραφεία της ομάδας, το οποία «γεμίζουν» ψυχολογικά τους νεαρούς αθλητές, αλλά και το κλίμα μιας «οικογένειας» που πηγάζει από τον πρόεδρο Κώστα Διάκου, μέχρι και τον μικρότερο ηλικιακά αθλητή, που έχει στόχο να δουλέψει σκληρά και να διεκδικήσει το όνειρο να αγωνιστεί κάποια στιγμή στον Πανιώνιο μέσω των Πανθήρων.
Επίσης μια ακόμα ομάδα που πηγάζει υγεία και αγωνίζεται φέτος στο πρωτάθλημα της Γ’ κατηγορίας είναι ο Ευαγόρας. Οι «πράσινοι» τα τελευταία χρόνια έχουν ρίξει το βάρος στους νεαρούς αθλητές και κάθε χρόνο προσπαθούν να ενσωματώσουν ακόμα περισσότερα παιδιά στις τάξεις της ομάδας. Όσο και αν σας φαίνεται παράξενο ο Ευαγόρας (ναι μια ομάδα που συμμετέχει στην τρίτη τοπική κατηγορία), κατάφερε να δημιουργήσει τα δικά του γραφεία και όπως έγινε γνωστό, οι άνθρωποι της ομάδας στοχεύουν να συνεχίσουν με αμείωτους ρυθμούς ώστε να κάνουν τον Ευαγόρα μια αξιοζήλευτη ομάδα για τα τοπικά δεδομένα.
Το ίδιο σκηνικό βλέπουμε και στη Νίκη Ρόδου, η οποία πλέον με τον Κώστα Ζουρούδη στον πάγκο της επενδύει στην ανάδειξη ποδοσφαιριστών μέσα από την ακαδημία της. Χαρακτηριστικό αυτού είναι πως σε κάθε παιχνίδι της Νίκης στο πρωτάθλημα, το 90% (για να μην πω και παραπάνω) των ποδοσφαιριστών που βρίσκονται στην δεκαοκτάδα, πρόκειται για παιδιά που τώρα προσπαθούν να ξεκινήσουν την καριέρα τους και τους δίνεται μια καλή ευκαιρία να πάρουν τις σωστές βάσεις, μέσα από το συγκεκριμένο πρωτάθλημα.
Τέλος υπάρχει και το μοντέλο του ΟΦ Ιστρίου, μια ομάδα, η οποία τα τελευταία χρόνια ήταν ανενεργή. Ο ΟΦ Ιστρίου είναι μια ομάδα που επέστρεψε δυναμικά στον ποδοσφαιρικό χάρτη της Δωδεκανήσου και αυτό αναμένεται να φανεί τα επόμενα χρόνια. Η διοίκηση του συλλόγου έχει θέσει ως μεγάλο στόχο την επιστροφή του ΟΦΙ στην φυσική του έδρα και θα το παλέψει με κάθε τρόπο.
Για να μην σας κουράζω περισσότερο, θα ήθελα να καταλήξω πως τα χρήματα δεν φέρνουν την ευτυχία, όταν μιλάμε για τοπικό ποδόσφαιρο. Όσο και να «πονάει» κάποιους, η Ρόδος δεν μπορεί να αντέξει άλλες ομάδες σε μεγάλες κατηγορίες εκτός από Διαγόρα, Ρόδο και Ιάλυσο, κάτι που είδαμε και τα τελευταία χρόνια με όσους επιχείρησαν να το καταφέρουν (με συγχωρείται αν στεναχωρώ ορισμένους που έχουν αντίθετη άποψη), οπότε καλό θα ήταν να αφήσουμε στην άκρη τις πλουσιοπάροχες αμοιβές (των ερασιτεχνών αθλητών θυμίζω για όσους το ξεχνούν) που μας έχουν κάνει γνωστούς (με την κακή έννοια) σε όλη την Ελλάδα και ας ασχοληθούμε λίγο με τις εγκαταστάσεις, τις υποδομές και το τι μπορούμε να αφήσουμε στους νεαρούς αθλητές μας, ώστε να πάμε το ποδόσφαιρο μας επιτέλους μπροστά.
