«Προτιμάμε να αφανιστούμε παρά να ανασάνουμε αέρα που δεν είναι Ελληνικός»
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων,
Αξιότιμε κύριε Αντιπρόεδρε της Βουλής των Ελλήνων,
Αξιότιμε κύριε Υπουργέ, κ. Βουλευτές,
Κύριε Περιφερειάρχη Νοτίου Αιγαίου,
Κύριε Πρόεδρε της Ειδικής Μόνιμης Επιτροπής Περιφερειών του Ελληνικού Κοινοβουλίου,
Οφείλω να σας συγχαρώ για την πρωτοβουλία σας, να πραγματοποιηθεί σήμερα στο ναό της Δημοκρατίας, ειδική εκδήλωση αφιερωμένη στην πατρίδα μας με την ευκαιρία του εορτασμού της 68ης επετείου της Ενσωμάτωσης της Δωδεκανήσου στην Ελλάδα. Ανάλογη εκδήλωση είχε γίνει το 1997 για τον εορτασμό των 50 χρόνων από την Ενσωμάτωση.
Ενσωμάτωση όχι απελευθέρωση, υπάρχει εξήγηση γι’ αυτό και την δίνει ο αγωνιστής-μετέπειτα βουλευτής, αείμνηστος Δρ. Σκεύος Ζερβός εξ’ ονόματος όλων των Δωδεκανησίων με το υπόμνημα που υπέβαλε στη Διάσκεψη των Παρισίων για την Ειρήνη το 1919:
Εμείς οι Δωδεκανήσιοι είμαστε Έλληνες, Έλληνες υπήρξαμε από τότε που η ελληνική φυλή έκανε την εμφάνιση της στον κόσμο. Υπήρξαμε Έλληνες ήδη από τα χρόνια του Ομήρου, Έλληνες ήμασταν όταν οι Μήδες και οι Πέρσες εξαπέλυσαν την πολεμική τους λαίλαπα στην Ευρώπη, Έλληνες υπήρξαμε ήδη από τα χρόνια του Περικλή. Εμείς οι Δωδεκανήσιοι Έλληνες ήμασταν και υπό την ρωμαϊκή κυριαρχία και όταν ήμασταν κομμάτι της Βυζαντινής Αυτοκρατορίας, αλλά και όταν μας κατέκτησαν οι Τούρκοι. Ως Έλληνες ανατραφήκαμε και ως Έλληνες κερδίσαμε την ελευθερία μας, όταν η Ελλάδα ξαναγεννήθηκε από τις στάχτες της. Έλληνες ήμασταν κατά τη διάρκεια των Βαλκανικών Πολέμων, και Έλληνες παραμείναμε καθ’ όλη τη διάρκεια των Ευρωπαϊκών Πολέμων, πόσο μάλλον καθώς με επιμονή και κατ’ επανάληψη ζητήσαμε να πολεμήσουμε στο πλευρό των Συμμάχων.
Δηλώνουμε λοιπόν μπροστά στο Θεό και τους ανθρώπους ότι προτιμούμε να αφανιστούμε μέχρι και τον τελευταίο από μας, παρά να ανεχτούμε να ανασαίνουμε εμείς, τα παιδιά και τα αδέλφια μας, τον αέρα σε μια Δωδεκάνησο, που δεν θα σκέπει η γαλανόλευκη σημαία της Ελλάδα.
Το επαναλαμβάνει 24 χρόνια μετά, στις 18-11-1943 ο Αμερικανός Γερουσιαστής Alexander Wiley,στο Κογκρέσο των Η.Π.Α.:
Για μένα, τα Δωδεκάνησα ανέκαθεν υπήρξαν τα νησιά του Προμηθέα. Όπως και ο Προμηθέας, έτσι και τα νησιά αυτά, έφεραν το φως και την θέρμη σε έναν κόσμο που διαφορετικά θα ήταν παγωμένος και άγονος, όπως τα μυθικά εδάφη του Προσερτίνου. Η Ρόδος, με τον αρχαίο Κολοσσό της, έδωσε στον κόσμο την ολόλαμπρη φλόγα των ανθρωπίνων επιτευγμάτων. Η Κως-πατρίδα ζωγράφων και ποιητών,- έδωσε στον κόσμο το αγαθό της θεραπείας, που δημιούργησε ο πατέρας της ιατρικής, ο Ιπποκράτης. Η Λέρος, για τον σύγχρονο κόσμο, θα είναι πάντα ο βωμός των θυσιαστήριων πυρών, που καίνε άσβεστες , προς τιμή των γενναίων ανδρών των Ηνωμένων Εθνών, που έπεσαν εκεί, πολεμώντας για την ελευθερία. Και σε θέση το ίδιο περίοπτη ανάμεσα σε αυτά τα νησιά της προσφοράς και των χαρισμάτων, είναι η Πάτμος, σε σπήλαιο της οποίας ο Άγιος Ιωάννης ο Ευαγγελιστής συνέταξε την Αποκάλυψη, φλεγόμενος από ιερό πυρ, που οδήγησε στο να μας δώσει το Βιβλίο των Αποκαλύψεων.
Ο λαός της Δωδεκανήσου υπήρξε και παραμένει κυρίαρχα ελληνικός, ήδη από τα χρόνια του Ομήρου.
Σε ένα μελλοντικό κόσμο ειρήνης, ο περήφανος λαός της Δωδεκανήσου, για μια ακόμη φορά, θα συνεισφέρει με τις προσπάθειες τους, στην αναζωπύρωση της παγκόσμιας φλόγας του πολιτισμού. Κάτι τέτοιο άλλωστε, είναι σύμφωνο με το πνεύμα των Δωδεκανησίων, κατοίκων των νησιών του Προμηθέα, στους οποίους ο μέγας ποιητής Shelley, απαίτησε φόρο τιμής, όταν είπε:
«Όχι, δεν θα εγκαταλείψω το ζοφερό τούτο παράγκι, αυτούς τους πόνους και τα άφατα δεινά, λύπηση καθώς έχω για τους αυτοπεριφρόνητους σκλάβους του Δία, όχι εγώ, που η ψυχή μου κυριεύεται από γαλήνια ειρήνη».
Στη σύγχρονη εποχή τα δεκατέσσερα, κατοικημένα, νησιά της Δωδεκανήσου και τα τόσα άλλα ακατοίκητα με την τόσο σημαντική αλλά και εθνικά ευαίσθητη γεωπολιτική τους θέση ασκούν κυρίαρχο και σπουδαίο ρόλο διότι δίνουν στην πατρίδα μας το δικαίωμα να αξιώσει τον απαιτούμενο σεβασμό και την δύναμη του ρυθμιστή των διεθνών εξελίξεων στην περιοχή.
Από αυτό εδώ το βήμα ο αείμνηστος Γεώργιος Μαύρος είχε επισημάνει ότι το Καστελλόριζο, αυτή η μικρή κουκίδα γης, επεκτείνει την γεωγραφική επικράτεια της Ελλάδας κατά 74 ναυτικά μίλια με ότι αυτό συνεπάγεται.
Προφητικός λόγος. Σήμερα μπορούμε να υποστηρίξουμε βάσιμα ότι αυτή η μικρή κουκίδα γης, έδωσε στον Πρωθυπουργό της Ελλάδας το δικαίωμα να υπογράφει διεθνείς συμβάσεις με Κύπρο, Ισραήλ και Αίγυπτο για την αξιοποίηση του υποθαλάσσιου πλούτου που εκτείνεται πέραν του Καστελλορίζου και ανήκει κυριαρχικά στην Ελλάδα σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο.
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε της Βουλής, κυρίες και κύριοι,
Τα Δωδεκάνησα σταυροδρόμι συνάντησης λαών, θρησκειών, πολιτισμών, που η γεωπολιτική τους θέση ανάμεσα σε τρεις ηπείρους, τα κατέστησε μήλο της έριδος στο διάβα των αιώνων. Σήμερα συνεχίζουν και παραμένουν σταυροδρόμι πολιτισμού, αλλά και ένας αναγνωρισμένος παγκόσμιος τουριστικός προορισμός που συμβάλει σημαντικά στην εθνική μας οικονομία και καθοριστικά στην εθνική μας προσπάθεια. Ας αναστοχαστούμε την ιστορική τους αξία και τα συγκριτικά τους πλεονεκτήματα. Γιατί η ιστορία κάθε τόπου, κληροδοτεί αξίες και διδάγματα, τα οποία πρέπει να αποτελούν τον φάρο και να καθοδηγούν τις επόμενες γενιές στους στόχους και τα οράματά τους.
Όμως για μια ακόμη φορά, η Δωδεκάνησος παραμένει αλυσοδεμένη σαν τον Προμηθέα. Χωρίς ανταπόδοση, με υποβαθμισμένες δημόσιες υποδομές, αρνητικά κίνητρα ανάπτυξης με την κατάργηση των μειωμένων συντελεστών Φ.Π.Α., δέσμια από το ΤΑΙΠΕΔ για ακίνητα που έχουν ποτιστεί με αίμα και ιδρώτα των προγόνων μας.
Παρόλα αυτά συνεχίζουμε να σηκώνουμε το βαρύ φορτίο και να το μεταφέρουμε στην κορυφή. Στον τομέα της οικονομίας, ενισχύουμε την εικόνα της Ελλάδας αλλά και τα έσοδα της χώρας με την ανάπτυξη του τουρισμού, του μοναδικού ίσως τώρα πλέον πυλώνα οικονομίας. Στον τομέα της ανθρωπιάς, της αλληλεγγύης, της αξιοπρέπειας, υποδεχόμαστε καθημερινά εκατοντάδες πρόσφυγες, μικρά παιδιά, ηλικιωμένους με ανύπαρκτη στήριξη από το κεντρικό κράτος.
Εμείς αρκούμαστε στο δάκρυ των ηλικιωμένων και στο χαμόγελο των μικρών παιδιών που αναχωρούν απ’ τα νησιά μας με την φράση: « Ευχαριστώ Ελλάδα».
Αξιότιμε κύριε Πρόεδρε,
Θα κλείσω τον χαιρετισμό μου με δυο μικρά αποσπάσματα του αείμνηστου Ροδίτη δασκάλου Φώτη Βαρέλη, από τον πανηγυρικό που εκφώνησε στον εορτασμό των 40 χρόνων της επετείου της Ενσωμάτωσης παρουσία του Προέδρου της Δημοκρατίας.
Αναφέρθηκα στο παρελθόν και τις αρετές των προγόνων μας αλλά και το παρόν της Δωδεκανήσου.Όσο για το μέλλον τούτα τα δύο θα ζητήσω:
Το ένα είναι: Προσέξετε την ελευθερία μας. Είναι η πρώτη ύλη της ευδαιμονίας του ανθρώπου και ζητάει: Αυτογνωσία, αυτοπειθαρχία, σεβασμό και τιμιότητα στην εργασία μας. Ζητάει αγάπη, ανθρωπιά και δικαιοσύνη.
Το δεύτερο είναι: Προσέξετε τη γλώσσα μας γιατί :
Τίποτε άλλο, πιο ακριβό από τη γλώσσα, δεν κληρονομήσαμε από τους πατεράδες μας. Και τίποτε άλλο, πιο ακριβό από τη γλώσσα, δεν πρόκειται να δώσουμε κληρονομιά στα παιδιά μας. Σ’ όλη της την πορεία. Από τις πρώτες της πηγές μέχρι σήμερα. Μέχρι το κάθε σήμερα.
Από κει αντλούμε την ιστορία μας, από κει αντλούμε τις δυνάμεις του έθνους μας, τις δυνάμεις μας.
Κύριε Πρόεδρε,
Εμείς οι Δωδεκανήσιοι μέσα από την μακραίωνη ιστορία των αγώνων και θυσιών για την κατάκτηση της ελευθερίας μας κρατούμε γερά αυτές τις παρακαταθήκες. Η αξία της φιλοπατρίας, της θυσίας και της ελευθερίας είναι συνυφασμένα με την ταυτότητα μας. Γι’ αυτό συνεχίζουμε.
Συνεχίζουμε να καλλιεργούμε τις ανθρώπινες αξίες.
Να αποδεικνύουμε καθημερινά την ανθρωπιά μας, την αλληλεγγύη και φιλοξενία στους δοκιμαζόμενους πρόσφυγες.
Να συμβάλλουμε στην ανόρθωση της Ελληνικής Οικονομίας.
Να ενισχύουμε και να καλλιεργούμε τον Ελληνικό Πολιτισμό διεκδικώντας με αξιώσεις να αναδειχθεί η Ρόδος μαζί με τα Δωδεκάνησα η Πολιτιστική Πρωτεύουσα της Ευρώπης για το 2021.
Περιμένουμε και από το Κεντρικό Κράτος να κάνει το καθήκον του και να ανταποδώσει στα Δωδεκάνησα αυτά που δικαιούνται και αξίζουν.
Σας ευχαριστώ.
Ο Δήμαρχος Ρόδου
Φώτης Χατζηδιάκος
